top of page

Pueblos magicos ή αλλιώς η μαγεία των χωριών του Μεξικού

Εικόνα συγγραφέα: Γλύκα ΣτόιουΓλύκα Στόιου

Έγινε ενημέρωση: 7 Ιαν 2022

Έχω αναφέρει αρκετές φορές στο μπλογκ μου τον όρο «μαγικά χωριά». Τι είναι όμως;



Τα #μαγικά_χωριά είναι τόποι με σύμβολα και θρύλους, με ιστορία που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για το Μεξικό, είναι μέρη που αποπνέουν σε κάθε γωνιά την τοπική, αλλά και την εθνική ταυτότητα, μαγικά και ονειρεμένα με αξιοθέατα μοναδικά που δίνουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν οι επισκέπτες την αληθινή γοητεία της χώρας. Πάνω-κάτω αυτά γράφει η επίσημη κυβερνητική ιστοσελίδα για τα #pueblos_magicos.


Κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι μια πρώτης τάξεως τουριστική ατραξιόν με πολύ κόσμο από τις μεγαλουπόλεις που καταφεύγει στα σοκάκια τους για λίγη ομορφιά και μια αστραπιαία εξόρμηση στη φύση.


GUERRERO

Έχω επισκεφτεί αρκετά μαγικά χωριά, σε κάποιες περιπτώσεις ενθουσιάστηκα, σε άλλες απογοητεύτηκα, αλλά μέχρι στιγμής το αγαπημένο μου μαγικό χωριό είναι το Taxco de Alarcón στην πολιτεία Guerrero. Ο λόγος; Λευκό και αστραφτερό πάνω στα βουνά μιας από τις πιο επικίνδυνες και ακραίες πολιτείες του Μεξικού δεν θυμίζει σε τίποτα την πολύχρωμη πανδαισία που βλέπεις στα περισσότερα μαγικά χωριά, έχει έναν χαρακτήρα ευρωπαϊκό, τα σπίτια είναι λευκά και κυκλοφορούν παντού οι σκαραβαίοι της #Volkswagen. Εντάξει, μου θυμίζει πολύ και τη Γρίβα, το χωριό μου.




Για να πας Τάσκο - όπως προφέρεται στα ελληνικά - νοικιάζεις ένα αμάξι από την Πόλη του Μεξικού και σε 3 ωρίτσες είσαι εκεί.


NAYARIT

Ένα άλλο μαγικό χωριό που ένιωσα σαν στο σπίτι μου είναι η Sayulita στην πολιτεία Nayarit, ένα πανέμορφο παραθαλάσσιο μέρος από τη μεριά του Ειρηνικού τίγκα στους gringos, τους σέρφερς και τους χίπις, με τα πιο νόστιμα και τα πιο φρέσκα θαλασσινά του Μεξικού. Στην παραλία Playa de los Muertos ήπια και την πιο χορταστική piña colada της ζωής μου!



MORELOS

Αν κάνεις εξόρμηση από την Πόλη του Μεξικού, το πιο κοντινό μαγικό χωριό είναι το Tepoztlán στην πολιτεία Morelos που απέχει μόλις μία ώρα με το αμάξι, έχει συχνότατες διαδρομές με το λεωφορείο, άφθονο αλκοόλ και μια ενέργεια άνευ προηγουμένου, αφού εκεί κατοικοεδρεύει ο αρχαίος θεός των Αζτέκων Tepoztēcatl.



Λόγω μάλιστα του άφθονου αλκοόλ που ρέει και των #vomichelos - όπως λένε χαρακτηριστικά οι ντόπιοι τους τουρίστες που συρρέουν μόνο για το αλκοόλ και κάνουν εμετό μετά από την υπερκατανάλωσή του - του έχει αφαιρεθεί ο τίτλος του μαγικού χωριού κάμποσες φορές.



Αν βρεθείς στο Τεποστλάν, να ψάξεις σε παρακαλώ για την Άλκηστη, την φοβερή και τρομερή Ελληνίδα εικαστικό που έχει εδώ και κάμποσα χρόνια τον δικό της καλλιτεχνικό χώρο με είδη δώρων, σουβενίρς και έργα τέχνης στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο επιβλητικό βουνό.





ESTADO DE MEXICO

Όσο λυσσομανούσε η πανδημία στη Λατινική Αμερική και δυσκολευόμασταν να ταξιδέψουμε, βρεθήκαμε στο Valle de Bravo που βρίσκεται στην πολιτεία του Μεξικού, en Estado de México.



Δεν μπορώ να πω ότι με άφησε άφωνη από το κάλλος του, καθότι είχε απίστευτη κίνηση μες στο Σαββατοκύριακο - τα νεύρα μου τσατάλια. Ωστόσο, διαθέτει ορειβατικές διαδρομές, δασώδη τοπία και θέες από ψηλά που μας έκαναν να ξεχάσουμε για λίγο το στρες των ατελείωτων ουρών από τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες. Θα ήθελα να προσθέσω ότι εκεί έφαγα και την καλύτερη πίτσα μέχρι στιγμής στο Μεξικό από τα χεράκια ενός γνήσιου Ιταλού που ξεβράστηκε στη χώρα των Μάγιας πριν από αρκετά χρόνια και συνέχισε την παράδοση της χώρας του: Trattoria Da Giancarlo.




Είναι χτισμένο δίπλα στη λίμνη Avándaro και αποτελεί κέντρο απόκεντρο για πολλούς πρωτευουσιάνους που διατηρούν εδώ το εξοχικό τους. Όταν βρίσκουν ευκαιρία παρατούν την πόλη του Μεξικού για να κάνουν βαρκάδες στα ρομαντικά νερά της. Έχει και εξτρίμ σπορ γύρω τριγύρω, αλλά δεν είμαι φαν. Παρόλα αυτά, γνωρίζω πως εκεί στη Reserva Ecológica Monte Alto (Ecological Reserve) έχει tracks για ορεινή ποδηλασία, γήπεδα Paintball, το Kartódromo για αγώνες kart και kite surfing.



Εμείς περπατούσαμε όλη την ώρα γιατί το είχαμε ανάγκη σε εκείνους τους χαλεπούς καιρούς που όλα ήταν ερμητικά κλειστά και μίζερα. Δεν είμαι της ρομαντικής βαρκάδας ούτε των εξτρίμ σπορ, αλλά όταν διάβασα ότι το Valle de Bravo βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από την Piedra Herrada και το El Capulín, δύο από τα τρία χειμερινά καταφύγια για την πεταλούδα μονάρχης, έτρεξα. Η σεζόν για να τα επισκεφτείτε ξεκινάει στα τέλη Νοεμβρίου και διαρκεί μέχρι τον Μάρτιο. Κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών, μπορείτε να δείτε εκατομμύρια mariposas monarcas να πετούν φιλήδονα ή να κρέμονται από τα δέντρα σαν τον απαγορευμένο καρπό από τον κήπο της Εδέμ.



Κάπου εκεί κοντά βρίσκεται και ο καταρράκτης Velo de Novia που προσφέρεται για μια μονοήμερη εκδρομή μες στη φύση με πεζοπορίες και αγορές από μικροπωλητές με artesanias mexicanas.


CHIAPAS

Μέχρι στιγμής δεν έχω γράψει κάτι για την πολιτεία των Chiapas και απορώ με τον εαυτό μου. Είναι από τα πιο συναρπαστικά μέρη που έχω επισκεφτεί, από τα πιο αντιφατικά, αλλά και από αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη ποικιλομορφία σε πόλεις, κόσμο, τουρισμό, αρχαιολογικούς χώρους, φύση. Έκανα ένα μικρό βίντεο για το road trip που πραγματοποιήσαμε στις αρχές του προηγούμενου έτους και είναι αυτό:



Τρία τα μαγικά χωριά που επισκεφτήκαμε. Αυτό που κρατάω στην καρδιά μου είναι το San Cristóbal de las Casas, η πρώτη must στάση για κάθε επισκέπτη των Chiapas. Δεν θα το χαρακτήριζα χωριό, είναι ολόκληρη πόλη, αλλά έχει ένα κέντρο μαγικό με πολλές επιλογές για φαγητό και μια ενέργεια εκρηκτική. Θα δεις ξένους και ντόπιους τουρίστες, κυριλέδες, χίπιδες και εναλλακτικούς, φυσικά πολλούς Zapotecos, φτώχεια καταραμένη και πλούτο απροσμέτρητο, όλα τα έχει ο μπαξές. Έχει και κρύο, γιατί το υψόμετρο είναι μεγάλο. Δεν πας εκεί με τα καλοκαιρινά σου.





Δύο είναι τα εστιατόρια που θα πρότεινα. Το ένα γνήσιο μεξικάνικο όπου έφαγα λιχουδιές μεξικάνικες, τυπικές και νόστιμες, ενώ ήπια το πιο φαντασμαγορικό κοκτέιλ της ζωής μου. La Lupe!




Το άλλο ενός βέρου Ναπολιτάνου, με ναπολιτάνικο ταμπεραμέντο, ναπολιτάνικο φαγητό, ναπολιτάνικα επιδόρπια και λέγεται... La Vera Napoli.


To Comitán ήταν ένα μαγικό χωριό που δεν μου πολυγέμισε το μάτι. Το μόνο που μου έμεινε είναι ότι έχει το δικό του ποτό που ίσως θυμίζει κάπως το μεσκάλ και λέγεται comiteco. Κάναμε μια μικρή παράκαμψη για να το δούμε από κοντά. Δεν θα επέστρεφα.



Και τέλος, το pueblo mágico Palenque είναι τόσο τουριστικό που ήθελα να φύγω τρέχοντας. Έχει υγρασία και υψηλές θερμοκρασίες, ζώνη αρχαιολογική να σου σηκώνεται η τρίχα και πρωτοκλασάτα ξενοδοχεία, νυχτερινή ζωή όχι και τόσο ουάου, φαγητό αδιάφορο και άπειρο κόσμο λόγω των απευθείας πτήσεων από τις ΗΠΑ - ακόμα και μες στην πανδημία. Το μόνο που αξίζει είναι η αρχαιολογική του ζώνη με τις πυραμίδες και την πολιτεία των Μάγιας, αλλά έχει τόσους τουρίστες και τόσα μανιτάρια για να μαστουρώσει κανείς, τόση περιπλοκότητα για να το επισκεφτείς και τόσες εισόδους να πληρώσεις που ξενερώσαμε. Αυτή είναι η λέξη. Ξενερώσαμε. Θέλαμε να γυρίσουμε στο San Cristóbal de las Casas.




OAXACA

Πήγαμε Οαχάκα, την πιο αγαπημένη μου πολιτεία με διαφορά, τον Αύγουστο του '20. Ήταν ακόμα σχεδόν όλα κλειστά, αρχαιολογικοί χώροι, πολλά εστιατόρια, ξενοδοχεία - λίγα πράγματα ανοιχτά για τους ελάχιστους τουρίστες. Μέχρι στιγμής έχω ανεβάσει πολύ λίγα λόγια στο μπλογκ κι ένα μικρό βίντεο στο #youtube. Είναι σαν να θέλω να κρατήσω την εμπειρία της Οαχάκα μόνο για μένα. Υπόσχομαι ωστόσο να ανεβάσω περισσότερα πράγματα εν καιρώ.


Στην Οαχάκα λοιπόν το μαγικό χωριό που συγκεντρώνει κόσμο από όλον τον κόσμο είναι το Mazunte. Παραθαλάσσιο μέρος από τη μεριά του Ειρηνικού Ωκεανού, δύσκολα θα κάνεις μπάνιο στη θάλασσα, γιατί έχει ρεύματα και κύματα μεγάλα, αλλά έχει ωραίο φαγητό, ωραίο κόσμο, ωραία παραλία και υπηρεσίες για όλα τα βαλάντια.




Και να κάνω εδώ μια μικρή διακοπή για να διαφημίσω ότι ο Έλληνας δύσκολα θα βρει θάλασσα και παραλία σε άλλες γωνιές του πλανήτη που να την ευχαριστηθεί. Είναι που έχουμε υψηλά κριτήρια, κακά τα ψέματα.


BAJA CALIFORNIA SUR

Έχω κάνει εκτενές αφιέρωμα στο μπλογκ μου για τη συγκεκριμένη πολιτεία. Δύο είναι τα μαγικά χωριά που πάτησα το πόδι μου. Το ένα είναι το Loreto που μου άφησε μια γεύση γλυκιά σαν καραμέλα και θα ήθελα να ξαναπάω για να συνεχίσω πιο βόρεια την εξόρμησή μου και να καταλήξω στην Baja California. Tο άλλο είναι το Todos Santos στο οποίο δεν θα ήθελα να ξαναπατήσω το πόδι μου.




QUINTANA ROO

Αρέσκομαι να λέω ότι η Tulum στην πολιτεία της Quintana Roo είναι η Μύκονος του Μεξικού. Ένα μέρος που σου θυμίζει τα τοπία από τους Πειρατές της Καραϊβικής, πανέμορφο και ονειρεμένο, με πολυτελή ζωή και υπηρεσίες του πανακρίβου. Έκανα εξόρμηση στην Τουλούμ από τη διάσημη Playa del Carmen που θα τολμούσα να πω ότι μου θύμισε το άσχημο πρόσωπο της Χαλκιδικής - πολύ τσιμέντο, πολύς κόσμος, πολλή νυχτερινή ζωή της χείριστης ποιότητας, τουρίστες αναλώσιμοι και παραλία που από τους τόσους λουόμενους δύσκολα ξεχωρίζεις. Ωστόσο, η ημερίσα εκδρομή από την χαλκιδικώτικη Πλάγια ντελ Κάρμεν στην αρχαιολογική ζώνη της Τουλούμ άξιζε και τον κόπο και το χρήμα.






Μερικά ακόμα μαγικά χωριά στο #blog μου κάπως πιο αναλυτικά, γιατί εδέησα να γράψω κάτι για την εμπειρία μου και να ανεβάσω φωτογραφίες στο κοντινό παρελθόν:







San Miguel de Allende

Και κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ είναι γιατί το San Miguel de Allende, η διάσημη πόλη στην πολιτεία του Guanajuato, δεν είναι pueblo mágico. Πληροί θεωρώ όλες τις προϋποθέσεις. Πήγαμε σε περίοδο χριστουγεννιάτικη και γυρίσαμε το καθιερωμένο μας χριστουγεννιάτικο βίντεο. Για να εισέλθουμε χρειαστήκαμε κάπου στο δίωρο, καθότι όλοι οι δρόμοι ήταν μποτιλιαρισμένοι, αλλά εξήλθαμε χωρίς κίνηση και προβλήματα. Οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί μάς είπαν ότι θα μας ενθουσιάσει. Καθόλου δεν μας ενθουσίασε. Είναι γεμάτο Αμερικάνους που περνούν τον χειμώνα τους στο Μεξικό, είτε επειδή είναι πια συνταξιούχοι είτε γιατί δεν τους ταιριάζει το πολύ κρύο. Γενικά, όπου έχει Αμερικάνους τουρίστες, οι τιμές αυτόματα εκτοξεύονται στα ουράνια. Όλα κόστιζαν διπλά και τρίδιπλα στο San Miguel de Allende από ό,τι τα βρίσκω στην πόλη του Μεξικού. Στα αρνητικά βάζω και το ότι δεν έχει αέρα αυθεντικό, μεξικάνικο όπως σε άλλες πόλεις και μαγικά χωριά. Το κατάλαβα σχεδόν από την πρώτη στιγμή που όλοι μα όλοι μας μιλούσαν αγγλικά. Εκτός αυτού, δεν βρήκαμε πουθενά tacos στον δρόμο, παρά μόνο από κάτι μικροπωλήτριες περιπλανώμενες που έφτιαχναν διάφορα καλούδια από το σπίτι τους και τα πουλούσαν σε πεινασμένους διαβάτες μέχρι να τελειώσουν. Δεν γίνεται να μην υπάρχουν τάκος στον δρόμο. Δεν είσαι στο Μεξικό χωρίς street tacos! Παρόλα αυτά, είναι μια πανέμορφη πόλη για να την περπατήσεις και να χαρείς την αποικιακή αρχιτεκτονική της.




Εδώ το χριστουγεννιάτικό μας βίντεο για να πάρετε μια μικρή γεύση. Τα νυχτερινά πλάνα είναι από το Σαν Μιγέλ ντε Αγιέντε, ενώ τα ημερίσια μας πλάνα είναι από το μαγικό χωριό Τεκίλα και διάφορα αποστακτήρια της περιοχής.



Comments


bottom of page