-page-001.jpg)
Ένας από τους λόγους που ήθελα να γνωρίσω από κοντά την Baja California Sur είναι γιατί όλοι μου έλεγαν ότι θα μου θυμίσει τις παραλίες της Ελλάδας. Και επειδή με έχει πιάσει εδώ και μήνες μια νοσταλγία που δεν συμμαζεύεται, είπα ας πάμε να το διαπιστώσω με τα ίδια μου τα μάτια και να δω αν ισχύει.
Έχω ήδη επισκεφτεί αρκετές πολιτείες του Μεξικού και δεν μπορώ να πω ότι η Baja California Sur είναι η αγαπημένη μου. Η εγγύτητά της με τις ΗΠΑ έχει αλλοιώσει αρκετά από τα τοπικά χαρακτηριστικά της, ενώ οι τιμές στα προϊόντα που πωλούνται και τις υπηρεσίες που προσφέρονται είναι εκτοξευμένες στα ουράνια ακολουθώντας τη λογική του τι θεωρεί οικονομικό ο τουρίστας από τη γειτονική χώρα και μόνο. Έτυχε πωλητής να με προσβάλει μέσα στο ίδιο του το μαγαζί όπου μπήκα ως πελάτισσα, επειδή του απάντησα με ειλικρίνεια όταν με ρώτησε πόσο είχα αγοράσει μία μπλούζα με χειροποίητο κέντημα από την πολιτεία των Chiapas. Μου δήλωσε με ύφος χιλίων καρδιναλίων ότι την αγόρασα τόσο φτηνά που είναι σαν να μου την έκαναν δώρο και ότι θα έπρεπε να την έχω αγοράσει στη δεκαπλάσια τιμή. Σκέφτηκα να τον διαολοστείλω αλά ελληνικά, αλλά απλώς έφυγα. Γενικά, οι Μεξικανοί είναι πολύ ευγενικοί στην πώληση κι αυτός αποτέλεσε μια άτυχη εξαίρεση.
Αυτό που αξίζει στην Baja California Sur -σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει Νότια Κάτω Καλιφόρνια- είναι η φύση της και μόνο, κατά την ταπεινή μου άποψη. Μέχρι να έρθω στο Μεξικό, νόμιζα ότι μια Καλιφόρνια υπάρχει, η πολιτεία των ΗΠΑ με το διάσημο Λος Άντζελες, αλλά όχι. Το Μεξικό έχει δύο πολιτείες με το συγκεκριμένο όνομα: την Baja California και την Baja California Sur. Μετά τον Μεξικανο-αμερικανικό πόλεμο τον 19ο αιώνα (1846-1848), το Μεξικό έχασε αρκετά από τα βόρεια εδάφη του που σήμερα ανήκουν στις νότιες ΗΠΑ και ορίζουν πλέον τα σύνορά τους. Ωστόσο, ένα μέρος της Καλιφόρνιας παρέμεινε στην κατοχή του Μεξικού και έτσι, οι Αμερικανοί χαίρονται τους κάκτους και τη θάλασσά της αφήνοντας το συνάλλαγμά τους και διαμορφώνοντας τις τιμές και την ποιότητα των υπηρεσιών.
Με άλλα λόγια, η Baja California Sur βρίθει από Αμερικανούς τουρίστες. Ακούς κυρίως αγγλικά και ελάχιστα ισπανικά, ενώ η πρώτη εντύπωση που δίνεις, αν έχεις ευρωπαϊκή φάτσα σαν τη δική μας, είναι ότι είσαι gringo. Gringo είναι η λέξη που χρησιμοποιούν οι Μεξικανοί για να χαρακτηρίσουν τον λευκό από τις ΗΠΑ. Μπορεί να έχει και καλή και κακή σημασία. Ψέματα δεν θα πω. Δεν μου άρεσε καθόλου που μας περνούσαν για gringos και μας μιλούσαν στα αγγλικά. Θεωρώ ότι για λόγους πολιτισμικούς είναι ωραίο στη χώρα υποδοχής πρώτα να ακούς την εγχώρια καθομιλουμένη και μετά τη γλώσσα των τουριστών. Είναι ένα φαινόμενο που συναντάς και στα τουριστικά μαγαζιά της Ελλάδας. Έλληνας-ξένος, πρώτα θα ακούσεις το "Hello" και το "Good morning" και μετά θα ακολουθήσουν τα ελληνικά, αν πεις ότι είσαι Έλληνας. Γιατί; Ας ακουστεί πρώτα το «Καλημέρα», «Καλησπέρα», «Τι κάνεις;» και μετά ας ακολουθήσουν όλα τα υπόλοιπα. Φλυαρώ.
Η φύση της Μεξικανικής Καλιφόρνιας είναι το κάτι άλλο. Αν φύγεις μακριά από τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα και τα ενοικιαζόμενα, αν πεις ότι αφήνεις τις πόλεις και τα χωριά για να οδηγήσεις μέσα στην έρημο ή για να νοικιάσεις μία βάρκα και να ξανοιχτείς στα νερά, μένεις ενεός από τη βιοποικιλότητα της περιοχής και από τα τοπία που γεμίζουν τα μάτια σου.
Η Baja California Sur είναι γνωστή για τις καταδύσεις της, συγκεντρώνει λάτρεις της κατάδυσης κυρίως από τις ΗΠΑ που βουτούν στα νερά να θαυμάσουν το θαλάσσιο οικοσύστημα ή για να πάρουν το δίπλωμα κατάδυσης. Εμείς δεν καταφέραμε να δούμε την υποθαλάσσια ζωή σε όλο της το μεγαλείο, γιατί ήταν ένα ταξίδι που μας χτύπησε αλύπητα με κακοτυχίες. Πάθαμε ίωση γαστρεντερίτιδας, λουμπάγκο, δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα πόδια μας για κανένα τετραήμερο και μέσα σε όλα, πάνω που αρχίσαμε λίγο να νιώθουμε καλύτερα, με τσίμπησε ένα σαλάχι...
Το σαλάχι είναι ένα ψάρι επίπεδο σαν τηγάνι που κρύβεται κάτω από την άμμο παραμονεύοντας τα θύματά του, καθώς είναι σαρκοφάγο και έχει μια ουρά τίγκα στο δηλητήριο που είναι και όργανο αναπαραγωγής. Αυτά τα έμαθα μετά. Αφού με τσίμπησε. Έκανα το λάθος να μπω στη θάλασσα χωρίς παπούτσι, κάτι που συνίσταται, γιατί το τσίμπημα από σαλάχι είναι ευρέως διαδεδομένο στην περιοχή και θα με συγχωρέσουν οι απανταχού θρησκευόμενοι, αλλά είδα τον Χριστό φαντάρο. Ένιωσα τη δαγκωματιά σαν σε αργή κίνηση, πόνεσα τόσο που νόμιζα ότι θα μου κοπεί το πόδι, βγήκα αμέσως έξω από το νερό, είδα το σημείο να αιμορραγεί και είπα ΟΚ, πρέπει να πάω στο νοσοκομείο. Ένας παγωτατζής με καθησύχασε, μου είπε ότι σε 2-3 ώρες θα περάσει ο πόνος και άλλαξα γνώμη, είπα καλύτερα ας πάω στο δωμάτιο να ξεκουραστώ. Έλα ντε όμως που ο πόνος συνεχιζόταν ανελέητος κι ένας αχθοφόρος που με είδε να σφαδάζω από τους πόνους μου είπε ότι πρέπει να πάω οπωσδήποτε στο νοσοκομείο, γιατί μπορεί να είμαι αλλεργική στο δηλητήριο που έχει το σαλάχι.
Στο νοσοκομείο έβαλαν το πονεμένο μου πόδι μέσα σε ζεστό νερό και το χέρι μου κατευθείαν στον ορό για να πάρω αντιβίωση. Το ζεστό νερό διαλύει το δηλητήριο κι ένας ψαράς αργότερα μου είπε με όλη τη σιγουριά του θαλασσόλυκου ότι, αν με ξανατσιμπήσει σαλάχι, το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να κατουρήσω την περιοχή, γιατί πού να βρεις ανοιχτά στη θάλασσα ή σε παραλία αμέσως ζεστό νερό. Παρέμεινα περίπου 4 ώρες στο νοσοκομείο μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία και γύρισα στο δωμάτιο εξαντλημένη. Ο γιατρός μου συνέστησε να πάρω μία βδομάδα αντιβίωση, αλλά επειδή την άλλη μέρα σηκώθηκα περδίκι, δεν το έκανα και τώρα το πληρώνω... Μία βδομάδα μετά το τσίμπημα, η πληγή στην καμάρα της πατούσας φούσκωσε σαν καρούμπαλο, με γαργαλάει συνεχώς και έχει γίνει κόκκινη σαν φραουλίτσα. Πρέπει να ξαναπάω στο νοσοκομείο, γιατί μάλλον έπαθε απόστημα. Ωραία πράγματα, ε;
Το μεγαλύτερο ποσοστό των τουριστών συγκεντρώνεται στην πρωτεύουσα της πολιτείας που είναι το La Paz και νότια της πρωτεύουσας: Todos Santos, Cabo San Lucas, Cabo Pulmo. Εκεί θα βρεις σχετικά ωραίες παραλίες, νυχτερινή ζωή, καταδύσεις, σέρφινγκ, γκαλερί και μία ζωή καλλιτεχνική υποτίθεται πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά εμείς φύγαμε τρέχοντας, γιατί όλα είναι τόσο τουριστικά που δεν έχουν πλέον χαρακτήρα. Αφού αναρρώσαμε από την ίωση γαστρεντερίτιδας στο χωριό Los Barriles που δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά έχει μια μεγάλη ωραία άσπρη παραλία ονόματι Playa Blanca, όνομα και πράγμα, καθώς και ωραίο ceviche, κατευθυνθήκαμε βόρεια της πρωτεύουσας, εκεί που αρχίζει το καλό και θα σας μεταφέρω στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος.
Ωστόσο, για μην είμαι εντελώς άδικη με την περιοχή του La Paz, κάναμε μια φανταστική εξόρμηση με βάρκα στο νησί Espiritu Santo, όπου κολυμπήσαμε παρέα με φώκιες (μία φώκια συγκεκριμένα που είδα να περνάει κάτω από τα πόδια μου), είδαμε δελφίνια να μας ακολουθούν και να μας κάνουν σκέρτσα στα νερά, βρεθήκαμε στο νησί La Partida και βουτήξαμε στα γαλαζοπράσινα νερά της πανέμορφης παραλίας Ensenada Grande που θεωρείται μια από τις ομορφότερες παραλίες του κόσμου και κάτι που θα μας μείνει για πάντα είναι που από το πουθενά στα ανοιχτά αντικρίσαμε 4-5 όρκες που έκαναν την τσάρκα τους, έπεσε σύρμα στους ψαράδες και τους καπετάνιους και εμφανίστηκαν καμιά δεκαριά βάρκες για τις θαυμάσουν.
Την εξόρμηση με τη βάρκα μάς την έκλεισε ένας τύπος που είχε συνέχεια ένα τσιγάρο στο στόμα και το όνομά του, επαναλαμβάνω, το ΟΝΟΜΑ του ήταν Marlboro Light. Ο αδερφός του πάλι λεγόταν Marlboro Rojo.
Τα αδέρφια Marlboro είχαν ένα μαγαζί απομονωμένο στην παραλία El Tecolote, που τελικά έγινε η αγαπημένη μας γωνιά στο La Paz, καθότι ήταν καθαρή, είχε ομπρέλες που τις παρείχαν δωρεάν, αν έκανες κατανάλωση στο μαγαζί, και είχε και μια άνετη άμμο για να ξαπλώνεις όλη μέρα. Δίπλα στην παραλία #Tecolote είναι η παραλία #Balandra που θεωρείται ένα μέρος παραδεισένιο, κάτι σαν το Ελαφονήσι στα Χανιά, αλλά άκουσον άκουσον, λόγω πανδημίας έπρεπε να πας εκεί και να στηθείς στην ουρά για να εισέλθεις από τις 5 η ώρα τα ξημερώματα... Δεν την είδαμε ποτέ την παραλία Balandra. Συμφώνησα με ένα αγοράκι 5 ετών, που το άκουσα να παραπονιέται στη μάνα του λέγοντας ότι δεν θέλει με τίποτα να σηκωθεί από τα άγρια χαράματα για να πάει στην Balandra.
Το σαλάχι με τσίμπησε στην παραλία #Pichilingue, για την οποία όλες οι κριτικές έλεγαν τα καλύτερα, αλλά εγώ δεν πέταξα τη σκούφια μου. Είχε πολλές πέτρες στην ακροθαλασσιά και για να φτάσεις στη λευκή σαν πούδρα άμμο έπρεπε να πατήσεις πρώτα πέτρες και σαλάχια. Ευχαριστώ, δεν θα ξαναπάρω.
Μετά το La Paz ήταν που πήγαμε στο Todos Santos, εκεί όπου με πρόσβαλε ο πωλητής που σας αφηγήθηκα στην αρχή του κειμένου. Στο συγκεκριμένο χωριό θα βρει κανείς το περιβόητο ξενοδοχείο Hotel California, το οποίο δέχτηκε πρόσφατα μια ξεγυρισμένη μήνυση από το αμερικανικό συγκρότημα Eagles, καθότι καπηλεύεται τον τίτλο του διάσημου ομώνυμου τραγουδιού για να πουλάει μούρη σε ανυποψίαστους τουρίστες. Και από εκεί φύγαμε τρέχοντας, για να καταλήξουμε στην παραλία #Cerritos, που όλοι μας είπαν ότι μπορούμε να κάνουμε μπάνιο, αλλά νομίζω ότι μας πούλησαν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες, καθότι είναι μια παραλία με υπέροχο ηλιοβασίλεμα, αλλά αποκλειστικά και μόνο για σέρφινγκ, αφού τα νερά του ωκεανού είναι παγωμένα και έχουν κάτι τεράστια κύματα που σου κόβουν την ανάσα.
Ενώ μας έφαγε η ζέστη όλες τις μέρες, εκεί παγώσαμε. Εκεί το βράδυ πιάνει κρύο. Είναι το κλασικό κλίμα της Καλιφόρνιας που το συναντήσαμε και στην γνωστή σε όλους Καλιφόρνια των ΗΠΑ, όπου όταν είσαι στον ήλιο ιδρώνεις, όταν μπαίνεις στη σκιά, κρυώνεις. Παρόλο το κρύο της ερήμου και την παγωνιά, στην παραλία Cerritos ξενυχτήσαμε να δούμε την έκλειψη της σελήνης εκείνη την Τρίτη το βράδυ, ξημέρωμα Τετάρτης 26 Μαΐου. Υπέροχη εμπειρία, την κρατώ σαν φυλαχτό.
Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος για την Baja California Sur, θα σας πω για το Loreto, που είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος, καθώς από τον Δεκέμβριο ως τον Απρίλιο μαζεύει φάλαινες όλων των ειδών. Εκεί το ευχαριστηθήκαμε το ταξίδι μας συνολικά χωρίς απρόοπτα, τσιμπήματα και αρρώστιες. Θα προσπαθήσω να ετοιμάσω κι ένα κλιπάκι με τα της φύσης τα ωραία που με εντυπωσίασαν.
new EDIT με το κλιπάκι:
Τώρα, το αν τελικά μου θύμισε τις παραλίες της Ελλάδας, θα σας το αποκαλύψω στο επόμενο επεισόδιο. To be continued...
Comentarios