-page-001.jpg)
Με τι συνοδεύεται;
Εκτός από κάμποσους που έχω δει να κυκλοφορούν με μια τεκίλα υπό μάλης και να την πίνουν αχόρταγα από το μπουκάλι, οι Μεξικανοί γενικά πίνουν την τεκίλα σε θερμοκρασία δωματίου με μικρές δόσεις από το σφηνοπότηρο, αργά και τελετουργικά. Συνοδεύεται - όπως και το #mezcal - αρκετές φορές με ένα πιατάκι που περιέχει φέτες από λάιμ ή πορτοκάλι και μια λίμνη από Ι) σκέτο αλάτι ή ΙΙ) #chile #tajin που είναι αλάτι με επτά διαφορετικές πιπεριές και αφυδατωμένο λεμόνι ή ΙΙΙ) #sal de #gusano που είναι αλάτι με σκουληκάκια θριμματισμένα σε κόκκινο χρώμα. Όχι, η τεκίλα δεν περιέχει σκουλήκια. Στο μεσκάλ μπορεί να βάλουν σκουληκάκια που αλλάζουν το χρώμα και τη γεύση, αλλά στην τεκίλα ποτέ!
Παραδοσιακά, η τεκίλα συνοδεύεται με #sangrita σε ένα άλλο σφηνοπότηρο. Τι είναι η sangrita που στα ελληνικά έχει την όχι και τόσο ελκυστική μετάφραση «αιματάκι»; Είναι μη αλκοολούχος χυμός από πορτοκάλι, λάιμ, ρόδι και τσίλι που δίνει μια γεύση καυτερή, αν και στις περισσότερες περιοχές το ρόδι έχει ανεπιστρεπτί αντικατασταθεί από ντοματοχυμό.
Όταν βρέθηκα στην πολιτεία Jalisco και πιο συγκεκριμένα στη #Guadalajara για την ετήσια Feria Internacional de los Libros -που είναι ίσως το μεγαλύτερο Φεστιβάλ βιβλίου της Λατινικής Αμερικής- όφειλα να κάνω το καθιερωμένο προσκύνημα στο μαγικό χωριό της Τεκίλας.
... βρίσκεται κι αυτό στην πολιτεία Jalisco, περίπου μία ώρα βορειοδυτικά από την πόλη της Γουαδαλαχάρας (όταν δεν έχει κίνηση), κάπου στα 65 χιλιόμετρα. Εμείς είχαμε αυτοκίνητο, αλλά επιλέξαμε να πάμε με οργανωμένο τουρ, γιατί όταν επισκέπτεσαι αποστακτήρια, κάνεις δοκιμές και καταλήγεις με κεφάλι, επομένως θέλαμε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Ήταν η πιο σωστή επιλογή. Από ένα σημείο και ύστερα ευθυμείς και δεν πρέπει να είσαι πίσω από το τιμόνι.
Όταν επισκέπτεσαι την πολιτεία #Jalisco, την πρωτεύουσα της τεκίλας ή όταν βρίσκεσαι στην #Οαχάκα που είναι η πρωτεύουσα του #μεσκάλ, το μάτι σου δεν χορταίνει να βλέπει χωράφια από αγαύη.
Η αγαύη
... είναι ένα φυτό που μοιάζει εξωτερικά πολύ με την αλόη, αλλά δεν έχει καμία σχέση. Θα μπορούσαμε ίσως να τη χαρακτηρίσουμε ως έναν γιγάντιο ανανά, αφού το υπέροχο πράσινο ή γαλαζοπράσινο χρώμα που βλέπουμε να στολίζει τεράστιες εκτάσεις γης στο Μεξικό κρύβει στο εσωτερικό του έναν καρπό που έχει πολλές ομοιότητες με τον ανανά. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που οι #jimadores, οι αγρότες που ασχολούνται με την καλλιέργεια της αγαύης, ονομάζουν τον συγκεκριμένο καρπό #piña, όπως λέγεται ο ανανάς στα ισπανικά.
Επτά κιλά piña δίνουν ένα κιλό τεκίλα!
Ωστόσο, για να δώσει ένας καρπός την περιεκτικότητα σε σάκχαρα για την απόσταξη της τεκίλας πρέπει να περάσουν 8 με 10 ολόκληρα χρόνια! Ο οδηγός μας είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι οι jimadores περιμένουν αναγκαστικά μια δεκαετία για να βγάλουν έναν ικανοποιητικό μισθό από την καλλιέργεια της αγαύης, ενώ τα αποστακτήρια μόλις μία εβδομάδα. Το καλό είναι ότι πρόκειται για ένα φυτό που δεν απαιτεί ιδιαίτερη περιποίηση ούτε πότισμα, καθώς η περίοδος των βροχών διαρκεί 5-6 μήνες, χρόνος ικανοποιητικός για να θρέψει τον καρπό. Τρία χρόνια μετά την πρώτη φύτευση, η μαμά piña θα γεννήσει 5-6 #hijuelos, 5-6 παιδάκια δηλαδή, νέους μικρότερους καρπούς, τους οποίους οι jimadores μπορούν να μεταφυτεύσουν σε νέες σειρές. Κάθε σειρά οφείλει να έχει τρία μέτρα απόσταση από την άλλη, ο κάθε καρπός ένα μέτρο από τον επόμενο. Πρόκειται λοιπόν για μια επένδυση που αξίζει τον κόπο για το απώτερο μέλλον, αφού -κακά τα ψέματα- θα υπάρχουν πάντα λάτρεις της τεκίλας ανά τον κόσμο.
Πέντε είναι οι πολιτείες του Μεξικού που έχουν την ειδική άδεια για την απόσταξη της τεκίλας, καθώς μόνο εκεί ευδοκιμεί η ποικιλία της μπλε αγαύης: Guanajuato, Tamaulipas, Michoacán, Nayarit και φυσικά το Jalisco, από το οποίο προέρχεται το 90% της συνολικής παγκόσμιας παραγωγής! Η agave azul είναι η μοναδική ποικιλία από την οποία κατασκευάζεται η τεκίλα.
Σε τι διαφέρει η τεκίλα από το μεσκάλ και το πούλκε;
Το mezcal γίνεται από διάφορες ποικιλίες αγαύης, όπως και το #pulque, ενώ η #τεκίλα αποκλειστικά και μόνο από την μπλε αγαύη. H τεκίλα γίνεται με διπλή, ακόμα και με τριπλή απόσταξη, ενώ το μεσκάλ παρασκευάζεται συνήθως με μονή απόσταξη. Το pulque θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το κρασί της αγαύης, αφού δημιουργείται με ζύμωση από τους χυμούς του καρπού.
Ετυμολογίες...
Στα #náhuatl, τη γλώσσα των Αζτέκων που ακόμα τη μιλούν σε διάφορες πολιτείες του Μεξικού, tequitl σημαίνει δουλεύω και tlan σημαίνει τόπος. Είναι πολλές οι πόλεις και τα χωριά του Μεξικού που έχουν κατάληξη -tlan: Tepoztlán, Teotitlán, Mazatlán κλπ. Στα χρόνια των Αζτκέκων το χωριό της Τεκίλας ονομαζόταν Tequitlan, δηλαδή ο τόπος της δουλειάς. Όταν ήρθαν οι Ισπανοί, απλοποίησαν το όνομα, γιατί τους ήταν δύσκολο να προφέρουν το Τεκιτλάν και έγιναν οι νονοί ενός ποτού που αποτελεί πλέον σύμβολο και μας ζαλίζει τα αμαρτωλά βράδια των ακόλαστων διασκεδάσεων.
Για την ιστορία μόνο να σας πω ότι έχουμε λέξεις από τα #νάουατλ στα ελληνικά που συνδέονται με γεύσεις που κάνουν τα σάλια μας να στάζουν, όπως η τεκίλα, η τομάτα, το κακάο, το τσία (αυτό όχι τόσο), το τσίλι (εμένα πολύ μου αρέσει), η σάλτσα γουακαμόλε και φυσικά, η αξεπέραστη και πάντα μοναδική, μια από τις καλύτερές μου φίλες σε αυτή τη ζωή, Η ΣΟΚΟΛΑΤΑ.
Περισσότερα για την ιστορία:
Η τεκίλα δεν υπήρχε όταν ήρθαν οι Ισπανοί και απλοποίησαν το όνομα του χωριού. Οι Μεξικανοί δεν ήξεραν τότε τον 16ο αιώνα τι πάει να πει απόσταξη. Παρήγαγαν pulque από τους χυμούς της piña, αλλά μέχρι εκεί. Αυτό που υπήρχε και έκανε τη γη εύφορη για την καλλιέργεια της μπλε αγαύης ήταν το ηφαίστειο της Τεκίλας, el #volcán de Tequila, που εξεράγη πριν από 200.000 χρόνια και έδωσε όλα τα απαραίτητα συστατικά στην περιοχή για να παράγει ανεξάντλητα μέχρι και σήμερα τη συγκεκριμένη ποικιλία της αγαύης. Η ιστορία της τεκίλας θέλει τους Ισπανούς κατακτητές να διδάσκουν τα μυστικά της απόσταξης στους Μεξικανούς υπόδουλους όταν το κονιάκ που είχαν μεταφέρει από την πατρίδα τους εξαντλήθηκε. Αποφάσισαν λοιπόν να αποστάξουν το pulque για να φτιάξουν ένα αλκοολούχο ποτό που θα ταίριαζε πιο πολύ στις ευρωπαϊκές στους γεύσεις. Τον 17ο αιώνα ξεκίνησε η μαζική παραγωγή της τεκίλας και το 1758 άνοιξε το πιο παλιό αποστακτήριο του Μεξικού που εξακολουθεί να λειτουργεί μέχρι και σήμερα και δεν είναι άλλο από την destilería του Jose Cuervo, η Fábrica La #Rojeña, η πρώτη μάρκα τεκίλας παγκοσμίως.
Δεν χάρηκα τόσο την ξενάγηση στο αποστακτήριο του Jose Cuervo, ήταν πολύ “industriel”, όσο την ξενάγηση στη λιγότερη γνωστή destilería Selecto που ήταν πιο ζεστή, πιο ανθρώπινη. Κατ' αρχάς, μας έδωσαν να δοκιμάσουμε άφθονη βρασμένη αγαύη και να μασουλήσουμε τον γλυκό καρπό της.
Η γευσιγνωσία ήταν επίσης μια εμπειρία που μας προσέφερε άφθονο γέλιο και πολλά οχταράκια στον δρόμο της επιστροφής.
Τα είδη της τεκίλας:
Στην περιήγηση μαθαίνεις και τις βασικές διαφορές ανάμεσα στη λευκή και την κίτρινη τεκίλα όπως μας αρέσει εμάς -πολύ πρόχειρα- να τις ξεχωρίζουμε στα ελληνικά.
Ποια είναι λοιπόν τα είδη της τεκίλας;
Tequila blanco ή tequila plata: η λευκή «ασημένια» τεκίλα που εμφιαλώνεται αμέσως μετά την απόσταξή της, δεν μπαίνει ποτέ σε βαρέλια και είναι η τέλεια βάση για μαργαρίτες και λοιπά κοκτέιλς.
Reposado: Η τεκίλα που ωριμάζει σε βαρέλια από 2 έως 12 μήνες.
Añejo: Η τεκίλα που ωριμάζει στα βαρέλια από 12 έως 36 μήνες.
Extra Añejo: Παλαιώνει στα βαρέλια για τουλάχιστον τρία χρόνια.
Joven ή oro: Η λευκή τεκίλα που ανακατεύεται με τεκίλα reposado, añejo ή extra añejo και αποκτά το χρυσαφί της χρώμα.
Cristalino, η πιο αγαπημένη μου τεκίλα. Πρόκειται για tequila añejo που έχει ωριμάσει σε βαρέλια, έχει πάρει φυσικά το δρύινο χρώμα της επαφής με το ξύλο, αλλά ακολουθεί μια διαδικασία αφαίρεσης του χρώματος. Το χρώμα φεύγει, όχι όμως απαραίτητα και η μυρωδιά του ξύλου και της παλαίωσης. Το αποτέλεσμα δίνει μία κρυστάλλινη διάφανη εμφάνιση όπως και αυτή της λευκής τεκίλας, αλλά με μία γεύση απαλή σαν νεράκι. Έχει κάπου 35% αλκοόλ, την ακούς, αλλά κατεβαίνει σαν γάργαρο νεράκι.
Cantarito, ένα κοκτέιλ άλλο πράμα!
Στο μαγικό χωριό της Τεκίλας είναι ευρέως διαδεδομένο ένα άλλο κοκτέιλ από αυτό της Μαργαρίτας, το επονομαζόμενο #cantarito, που έχει όλες τις γεύσεις του κόσμου μαγικά συνδυασμένες σε μία: αλμυρή, γλυκιά, ξινή και πικρή. Βλέπεις άπειρους πάγκους που το προσφέρουν με ένα ποτήρι χειροποίητο φτιαγμένο από πυλό που μπορείς να το πάρεις μαζί σου σαν μια ανάμνηση αλμυρογλυκοξινόπικρη της περιοχής.
Πώς φτιάχνεται το Cantarito;
Σημειώστε για ένα άτομο:
Ένα σφηνοπότηρο λευκή τεκίλα, caballito το λένε εδώ, αλογάκι - δεν είναι πολύ αστεία όμορφο το όνομα για το σφηνοπότηρο;
Ένα πορτοκάλι.
Ένα γκρέιπφρουτ.
Ένα λεμόνι.
Refresco squirt, όσο θέλετε, που είναι ένα αναψυκτικό με γεύση γκρέιπφρουτ. Εσείς στην Ελλάδα μπορείτε να βάλετε πορτοκαλάδα, λεμονάδα ή σπράιτ. Αν θέλετε να αποφύγετε τις πολλές ζάχαρες, βάλτε σόδα.
Αλάτι όσο θέλετε.
Παγάκια όσα θέλετε.
Φέτες από λεμόνι, πορτοκάλι ή γκρέιπφρουτ για διακόσμηση!
ΤΕΛΟΣ
Και κάτι που διάβασα από το Luben.tv για την Τεκίλα και γέλασα πολύ:
«Αν έρθει κάποιος στο μπαρ και μου ζητήσει κρασί, θα μιλήσω για κοινωνιολογία, αν πάρει μπίρα θα πιάσουμε το ποδόσφαιρο, αν παραγγείλει ουίσκι ίσως θα πούμε για τα πολιτικά, αν πάρει τεκίλα, θα ψάξω για προφυλακτικά».
Το τραγούδι έπος αφιερωμένο στους borrachos de tequila.
Αν έχω χρόνο, θα ετοιμάσω κι ένα βίντεο για το YouTube!
Comments