top of page

Pueblo Magico Mineral del Chico

Εικόνα συγγραφέα: Γλύκα ΣτόιουΓλύκα Στόιου

Ένα μαγικό ορεινό χωριό του Μεξικού με το όνομα Μινεράλ ντελ Τσίκο που μου θύμισε τις κορυφές του Παρνασσού.




Βρίσκεται στην πολιτεία Hidalgo, περίπου τρεις ώρες από το Τολατόνγκο, δύο μόλις ώρες από την Πόλη του Μεξικού. Είναι pueblo #magico, ένα μαγικό χωριό με υψόμετρο στα 2.400 μέτρα. Κάνει κρύο. Χρειάζεσαι παλτό, σάλι, σκουφάκι, ρούχα χειμωνιάτικα, κυρίως για το βράδυ. Παρόλο που έχει περίπου το ίδιο υψόμετρο με την ανοιξιάτικη Πόλη του Μεξικού, στο Μινεράλ ντελ Τσίκο κάνει κρύο.




Το Hidalgo φημίζεται για το κρέας #barbacoa που είναι αρνί ψημένο στο υπέδαφος. Είναι μεγάλη η διαδικασία να το μαγειρέψεις, χρειάζεται περίπου 24 ώρες αργό ψήσιμο στο χώμα μέσα σε ειδικά διαμορφωμένες τρύπες καλυμμένες από πέτρες σαν ιγκλού, αλλά το αποτέλεσμα για τους κρεατοφάγους είναι εξαιρετικό. Στον δρόμο από το Τολατόνγκο για το Μινεράλ ντελ Τσίκο κάναμε τη στάση μας στους Los Agaves για tacos de barbacoa, ήπιαμε κι έναν χειροποίητο cafe de #olla που είναι καφές ζεστός, γλυκός, με κανέλα και #piloncillo και συνεχίσαμε τον δρόμο μας με άλλον αέρα.



Μόλις φτάσαμε στο Μινεράλ ντελ Τσίκο, εκπλαγήκαμε σε πρώτη φάση από το κρύο. Σε δεύτερη φάση από τον κόσμο. Έχει πολύ κόσμο. Όλα τα μαγικά χωριά του Μεξικού έχουν πολύ κόσμο. Αλλά δεν παύει ποτέ να είναι μια έκπληξη για τα μάτια μας που στην Πόλη του Μεξικού έχουμε ξεμάθει από τον πολύ κόσμο, γιατί κυρίως μένουμε στα σπίτια μας και εξακολουθούμε να έχουμε ένα στενό κοινωνικό κύκλο λόγω της πανδημίας.



Είναι χτισμένο μέσα σε μια τεράστια δασώδη έκταση που έχει πάρκα αναψυχής και διαδρομές για πεζοπορία, αρκεί να τις γνωρίζεις ή να προσλάβεις κάποιον οδηγό. Το Μεξικό, παρόλο που έχει μια φύση αξιολάτρευτη, δεν έχει την οργάνωση της Ευρώπης στις πεζοπορικές διαδρομές.




Εντωμεταξύ, όλοι μας έλεγαν με ενθουσιασμό να επισκεφτούμε τo Casa de las Brujas, το σπίτι των Μαγισσών. Πήγαμε περπατώντας για να κάνουμε και τη γυμναστική μας και δεν είδαμε τίποτα άλλο από ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, μισογκρεμισμένο, στο οποίο δεν μπορούσαμε να μπούμε επειδή ήταν επικίνδυνο. Μου αρέσει η εγκατάλειψη, τη βρίσκω πολύ ρομαντική, αλλά συνάμα και μυστηριακή, μεγαλειώδη, με όλα τα μυστικά και τις ιστορίες που μπορεί να κρύβει στα τοιχώματά της, ωστόσο αυτό το σπίτι ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είναι αξιοθέατο της περιοχής. Υποθέτω για τους μύθους που το περικλείουν, αλλά με ένα γρήγορο #search στο #Google τους μαθαίνεις στο πι και φι. Έχουμε πολλά τέτοια σπίτια στη Γρίβα και τη Γουμένισσα, πολύ πιο ωραία, το ίδιο εγκαταλελειμμένα και με μύθους αξεπέραστους σε πάθη, μίση, έρωτες και τρόμους. Κρίμα που δεν είναι αξιοθέατα για τους τουρίστες.



Δεν γνωρίζαμε πολλά πράγματα για το Μινεράλ ντελ Τσίκο, δεν κάναμε καμία σπουδαία έρευνα πριν εισέλθουμε στον "μαγικό" του κόσμο, αλλά γρήγορα διαπιστώσαμε ότι δεν έχει και πολλά πράγματα να κάνεις μέσα στην ημέρα. Έχει μόνο το κέντρο του, έναν δρόμο 200 μέτρα πάνω-κάτω, με μπαρ, μαγαζιά, #artesanias mexicanas και την Iglesia de la Inmaculada Concepción, Εκκλησία της Αμώμου Συλλήψεως στα ελληνικά.




Ανακαλύψαμε σε ένα στενό έναν φούρνο που έφτιαχνε παραδοσιακές #pastes και δοκιμάσαμε μία αλμυρή με πατάτα και κιμά και μία γλυκιά με #cajeta, καραμέλα δηλαδή, που οι Μεξικανοί τη λατρεύουν, τη βρίσκεις παντού. Τι είναι οι pastes; Είναι κάτι σαν τις #empanadas, σαν τα πιτάκια τα δικά μας ένα πράμα, γεμιστά με διάφορα υλικά, αλμυρά ή γλυκά, πολύ χαρακτηριστική γεύση της πολιτείας του Hidalgo, καλή ώρα όπως και το barbacoa.



Ήπιαμε μια ζεστή σοκολάτα που τη συνοδεύσαμε με #churros και #cocoles. Τα τσούρος θυμίζουν τα δικά μας τα τουλουμπάκια, αλλά χωρίς το σιρόπι και οι κοκόλες θυμίζουν τα δικά μας τα τσουρεκάκια, με τη μόνη διαφορά ότι εμπεριέχουν γλυκάνισο που κάνει τη γεύση τους πολύ ξεχωριστή.



Δοκίμασα και κάτι γλυκάκια με #tamarindo, ταμάρινδο δηλαδή, που εδώ κυρίως τον χρησιμοποιούν ως ρόφημα ή για να φτιάξουν γλυκόξινες σάλτσες. Τα συγκεκριμένα γλυκάκια καθόλου δεν μου άρεσαν, ήταν μόνο ζάχαρη, τα χάρισα.



Συνεχίσαμε σε ένα μπαρ όπου ακούσαμε ωραία ζωντανή μουσική και ήπιαμε #tachuela που είναι ένα λικέρ χαρακτηριστικό της περιοχής και κρατούν τη συνταγή του επτασφράγιστο μυστικό, αλλά νομίζω ότι η κυρίαρχη γεύση του είναι ο καφές. Γλυκό και νόστιμο. Σερβίρεται με ένα μπισκοτάκι στην κορυφή του ποτηριού, πολύ χαριτωμένο μου φάνηκε.



Καταλήξαμε για φαγητό σε μια ταβέρνα που μας είπαν ότι έχει τις καλύτερες γεύσεις της περιοχής. Δεν δοκίμασα άλλες γεύσεις, αλλά η #trucha που έφαγα στη συγκεκριμένη ταβέρνα ήταν φανταστική, καθότι η περιοχή έχει λίμνες, ποτάμια και οι πέστροφες είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες. Το μαγαζί λέγεται La Trucha Grilla, έχει ζεστή ατμόσφαιρα, ζεστούς ανθρώπους και έναν σεφ πολύ μερακλή. Ήρθε στο τραπέζι να μας ρωτήσει πώς μας φάνηκε το φαγητό, του απαντήσαμε νόστιμο και πολύ ευρωπαϊκό, συμφώνησε μαζί μας και μας εξομολογήθηκε ότι γύρισε την Ευρώπη, πήγε Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, δοκίμασε νέες γεύσεις και κατέληξε σε αυτό το μενού που έχει σάλτσες μεξικάνικες, αλλά κατά βάση συνταγές ευρωπαϊκές. Φέρνει και το δωράκι του, αλλά όχι στο τέλος όπως εμείς με το γλυκό, στην αρχή με μία σούπα και ένα ριζάκι λαχταριστό. Μου άρεσε. Φάγαμε και ήπιαμε του σκασμού με 20 ευρώ το άτομο. Γνωρίσαμε ανοιχτούς ανθρώπους, ανταλλάξαμε τηλέφωνα, η κοινωνική ζωή σιγά-σιγά εδώ βρίσκει τον δρόμο της.


Chamorro, Haxe ala mexicana.
Chamorro, μπούτι από γουρουνόπουλο στο φούρνο, Haxe στα γερμανικά, μια συνταγή πολύ ευρωπαϊκή, με σάλτσα μεξικάνικη.

Εδώ η πέστροφά μου με σάλτσα πύρινη, πικάντικη, μεξικάνικη.

Την τελευταία μας μέρα πήραμε τα όρη, τα ψηλά βουνά, δεν είχαμε οδηγό, βρήκαμε μόνοι μας τον δρόμο για το Parque Nacional El Chico, το Εθνικό Πάρκο που προστατεύεται από διεθνείς συμβάσεις και έχει υψόμετρο κοντά στα 3.000 μέτρα. Μπορεί το Mineral del Chico να θεωρείται μαγικό χωριό, εμείς βρήκαμε τη μαγεία της περιοχής στη φύση της. Έχει μια ομορφιά που σου κόβει την ανάσα, αν και δεν είναι εύκολο να την ανακαλύψεις, αν δεν γνωρίζεις τα κατατόπια.






Comentarios


bottom of page