Nacho Rodriguez, ο Μεξικανός ηθοποιός που έμαθε ελληνικά χάρη στην ελληνική τηλεοπτική σειρά Brusko!

Πώς γνώρισα τον Νάτσο; Σε ένα θεατρικό εργαστήριο που αποπειράθηκα να κάνω λίγο πριν ξεκινήσει η πανδημία σε μια σχολή θεάτρου εδώ στην Πόλη του Μεξικού. Το εργαστήριο θα ήταν στα αγγλικά, γιατί τα ισπανικά μου ήταν ακόμα σε εμβρυακό στάδιο, αλλά τελικά όλα ακυρώθηκαν γιατί ξεκίνησε ο εφιάλτης του κορωνοϊού. Ο Νάτσο ήταν ο μοναδικός μου σπουδαστής. Και για μεγάλη μου τύχη κάναμε το μοναδικό μάθημά μας στα ελληνικά! Ο Νάτσο όχι μόνο μιλάει ελληνικά, αλλά κάνει κατά καιρούς και θέατρο στα ελληνικά με ιδιαίτερη αγάπη στις τραγωδίες του Αισχύλου.

Οι πρώτες εύλογες ερωτήσεις είναι γιατί τα έμαθε και αν έχει καταγωγή από την Ελλάδα. Όχι, δεν έχει καμία καταγωγή από την Ελλάδα, απλώς αγαπάει τη χώρα μας, την ιστορία, το αρχαίο θέατρο, τη γλώσσα μας και από παιδί μελετούσε μυθολογία και ετυμολογία ελληνική. Με άλλα λόγια, είναι Φιλέλληλας και από τους πιο "φανατικούς". Δεν ξέρει μόνο τα βασικά, ξέρει τις εθνικές μας γιορτές, τα φαγητά μας, τα ποτά μας, τα νησιά μας, τα αρχαία μας, τα χούγια μας, ξέρει πότε χρησιμοποιούμε τη λέξη "μαλάκας" ή γιατί δίνουμε τις μούντζες, ποστάρει στο #insta και στο #facebook stories και φωτογραφίες με ελληνικές λεζάντες. Την Καθαρά Δευτέρα μάλιστα ευχήθηκε στους Μεξικανούς φίλους του "Καλή... Καθαρά Δευτέρα και Καλή Σαρακοστή", ενώ την παραμονή της 25ης Μαρτίου ήρθε για πρόβα και μου είπε όλο χαρά: "Χρόνια Πολλά, Γλύκα, ζήτω η Ελλάδα, viva Grecia!" Πείτε μου σας παρακαλώ: δεν θα συγκινούσασταν αν ήσασταν στη θέση μου;

Ο Νάτσο Ροντρίγκεζ θα υποδυθεί τον Terencio Alfonso Cinecias, που πάει να πει τον Κινησία στα ελληνικά, στη θεατρική παράσταση που ετοιμάζουμε για την Πόλη του Μεξικού Adelístratas de Aristófanes σε δική μου σκηνοθεσία. Πρόκειται για ένα έργο εμπνευσμένο από την κωμωδία του Αριστοφάνη "Λυσιστράτη", βασισμένο σε αληθινές ιστορίες των τριών ηθοποιών και δικές μου που διασκευάστηκαν και δημιούργησαν ένα ενιαίο, φρέσκο, μοντέρνο κείμενο όλο ανατροπές και μαύρο χιούμορ. Αυτοβιογραφία, καμπαρέ, κωμωδία, δράμα, ζωντανή μουσική επί σκηνής, κέφι, μπρίο και φεμινισμός. Είμαστε μια ομάδα 5 ατόμων, ο Gustavo o μουσικός από το Μεξικό που υποδύεται τον Αριστοφάνη, η Ara η ατομάρα ηθοποιός Μεξικάνα που κάνει τη Λυσιστράτη, ο Νάτσο που είναι επίσης βέρος Μεξικανός και θα παρουσιάσει έναν άλλον Κινησία, η Πιλάρ από την Ισπανία ως Λαμπιτώ και εγώ στο τιμόνι της παραγωγής και της σκηνοθεσίας. Πόσο τυχερή νιώθω για την ομάδα μου και που μπορώ να μιλάω τη μητρική μου γλώσσα με τον Νάτσο στην άλλη μεριά του πλανήτη!

Σε μία από τις πρόβες λοιπόν που περιμέναμε να σκάσει όλη η ομάδα και είχαμε χρόνο για κουβέντα, μου αποκάλυψε ότι πάντα ήθελε να μάθει ελληνικά, αλλά αφορμή στάθηκε η ελληνική σειρά Μπρούσκο! Ο Νάτσο ασχολείται επαγγελματικά με τις μεταγλωττίσεις που αποτελούν παράδοση της λατινοαμερικάνικης τηλεοπτικής και κινηματογραφικής κουλτούρας. Τον Δεκέμβριο του 2015 του ανατέθηκε να σκηνοθετήσει και να πρωταγωνιστήσει στην ισπανική βερσιόν του Μπρούσκο που θα προβαλλόταν σε διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Η χαρά του ήταν μεγάλη που θα γνώριζε έστω και... οπτικοακουστικά ένα μικρό κομμάτι της νεοελληνικής ζωής, αλλά η χαρά έγινε σύντομα απόγνωση, καθώς η μετάφραση στα ισπανικά ήταν επιεικώς πρόχειρη. Ο μεταφραστής μάλλον χρησιμοποιήσε το Google.Translate για να μεταφράσει στα ισπανικά το γραπτό κείμενο της σειράς που παραδόθηκε στη μεξικανική εταιρεία μεταγλώττισης στην αγγλική γλώσσα. Το αποτέλεσμα ήταν να λαμβάνει η ομάδα του Νάτσο διαλόγους που δεν έβγαζαν κανένα απολύτως νόημα. Αυτούς τους δυσνόητους διαλόγους έπρεπε όχι μόνο να τους αποκρυπτογραφήσουν, αλλά και να τους προσαρμόσουν στους χρόνους των Ελλήνων ηθοποιών. Ο Νάτσο τότε αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να μάθει ελληνικά. Παρεμπιπτόντως, έτσι για την ιστορία, στη σειρά έκανε τον ρόλο του Ανδρέα Γεωργίου.

Ξεκίνησε λοιπόν το 2016 να κάνει μαθήματα ελληνικών στην Ελληνική Κοινότητα της Πόλης του Μεξικού και εξακολουθεί να πηγαίνει μέχρι και σήμερα μία φορά τη βδομάδα κάθε Σάββατο. Όπως καταλαβαίνετε, από τότε που αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε οι γνώσεις του εμπλουτίζονται με περισσότερη αργκό και ταπεραμέντο ελληνικό... Ακόμα θυμάμαι και γελάω με την προσπάθειά μου να του εξηγήσω τι εννοούμε όταν λέμε "πιτσουνάκια", ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα "τσ" (το όχι) και σε πολλά "τσ" (το πω πω πω πω πω), τι σημαίνει η φράση "την έχω βάψει για τα καλά!" και πόσες μούτες στο πρόσωπο ενός Έλληνα ή μιας Ελληνίδας εκφράζουν αποδοκιμασία ή δυσαρέσκεια.

Το 2017 βρέθηκε στην Ελλάδα για έναν μήνα τον Σεπτέμβρη, σε ένα ταξίδι ζωής που ακόμα θυμάται και την παραμικρή του λεπτομέρεια, κάτι που πραγματικά με εντυπωσιάζει. Βρέθηκε παντού εκτός από Ιόνιο και Βόρεια Ελλάδα. Όταν του ανέφερα ότι είμαι από Μακεδονία, άρχισε να μου λέει πόσο πολύ θέλει να επισκεφτεί την Πέλλα και το Βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Του απάντησα: "Έλα εσύ και παντού θα σε γυρίσω! Η Γουμένισσα είναι δύο τσιγάρα δρόμος από την Πέλλα και έχει το καλύτερο μπρούσκο που έχεις πιει ποτέ στη ζωή σου!" Πήγε Κρήτη για την Κνωσσό, Σαντορίνη, Μύκονο, Αθήνα, ανέβηκε στην Ακρόπολη, πήγε Δελφούς, κατέβηκε Επίδαυρο και αρχαία Ολυμπία, μέχρι και στα Μετέωρα βρέθηκε, για να καταλήξει στην Κύπρο με σκοπό να βρεθεί στην εκκλησία όπου παντρεύτηκε το ζευγάρι των πρωταγωνιστών από το Μπρούσκο!

Από τα παραλειπόμενα του ταξιδιού του στην Ελλάδα ήταν ο μεγάλος σεισμός του Μεξικού στις 19 Σεπτεμβρίου του 2017. Αυτός έκανε τουρισμό στη χώρα μας, αλώνιζε όλη μέρα στο ιστορικό τρίγωνο της Αθήνας και όταν γύρισε το βράδυ στο ξενοδοχείο του, ενημερώθηκε έντρομος για το κακό που είχε βρει το Μεξικό. Η οικογένειά του ήταν καλά.

Ο Νάτσο είναι ένας άνθρωπος γλυκύτατος, στάζει μέλι αγαύης ένα πράμα, με απίστευτο χιούμορ, τα αστεία του έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις, γενναιόδωρος και δοτικός, φιλόξενος σε βαθμό ασύγκριτο. Ως ηθοποιός είναι συνεργάσιμος, εύπλαστος, εξελίσιμος, ορμητικός. Τι να πω; Ό,τι και να πω είναι λίγο. Όταν αναζητούσα μέρος για να κάνουμε την πρώτη φωτογράφιση της παράστασης, πρότεινε αμέσως το ράντσο του συντρόφου του που είναι στην πολιτεία Hidalgo και μας πρότεινε να μείνουμε ένα διήμερο εκεί για να απολαύσουμε το ράντσο, να δραπευτεύσουμε από τη φασαρία της πόλης, να φάμε παραδοσιακό μεξικάνικο φαγητό και να χαρούμε τη δουλειά χωρίς στρες. Ήταν δύο μέρες ονειρεμένες, φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε, δουλέψαμε, ο Νάτσο με τον Χοσέ Χουάν μάς περιποιήθηκαν και με το παραπάνω.

Καμιά φορά το λέω χαριτολογώντας, ίσως και με μια δόση υπερβολής, ότι είμαστε οι Μεξικανοί της Ευρώπης και οι Μεξικανοί είναι οι Έλληνες της Αμερικής, αλλά όσο περισσότερο γνωρίζω τη μεξικάνικη κουλτούρα, τόσο περισσότερο "τρομάζω" από τις ομοιότητες που έχουμε οι δύο λαοί, παρ' όλο που ζούμε σε άλλες ηπείρους.

Όλες οι φωτογραφίες είναι του Patrick Knappich από την παράσταση Adelístratas de Aristófanes στο ειδυλλιακό ράντσο La Tiznada, ενώ εδώ μπορείτε να απολαύσετε το πρώτο βίντεο για την προώθηση της παράστασης. Είναι στα ισπανικά, ε;