Μια νέα σελίδα στη ζωή μου. Μια νέα πρόκληση σε μια χώρα πολύχρωμη.
Πρώτη μέρα στο Μεξικό. Πέταξα χθες από Φρανκφούρτη για τη χώρα των Μάγιας. Παρασκευή και 13 με πανσέληνο που λένε ότι ήταν ιδιαίτερη, καθώς το φεγγάρι βρισκόταν πιο μακριά από τη γη από κάθε άλλη φορά.
Ήταν καταιγιστικές, έντονες και καθ' όλα όμορφες οι τελευταίες μου μέρες στα ευρωπαϊκά εδάφη. Σαββατοκύριακο κάμπινγκ στον Μέλανα Δρυμό στη Βάδη – Βυρτεμβέργη για να αποχαιρετίσουμε τους φίλους μας στη χώρα των Βησιγότθων. Εννιά μέρες στην Αθήνα για δουλειά και για να αποχαιρετίσω την αδερφή μου, τους φίλους μου και τους συνεργάτες μου που ανέλαβαν την πρόκληση να τρέξουν μια παράσταση χωρίς εμένα, που την έγραψα και τη σκηνοθέτησα... Μιλούσα κάθε μέρα με τη μητέρα μου που βρίσκεται στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας για να κρατήσω τη φωνή της στην άλλη μεριά του πλανήτη. Με τον πατέρα μου κάθε φορά που μιλούσα ανέβαινε ένας λυγμός. Με τον αδερφό μου το ίδιο.
"Σκούρο πράσινο είναι η Γερμανία, η Ιταλία έχει το χρώμα της ώχρας, η Αλάσκα το χρώμα του πάγου και το Μεξικό είναι πολύχρωμο. Η Ελλάδα πάντως είναι γαλάζια. Και μικρή. Σαν στρουμφάκι."
Τα τελευταία 4 χρόνια έχω αλλάξει 5 χώρες με 5 διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες. Ξεκίνησα από την Ελλάδα και τα ελληνικά, για να πάω στην Αλάσκα όπου μιλούν τα αγγλικά, μετά στην Ιταλία, συνέχισα στη Γερμανία και τώρα στο Μεξικό με τα ισπανικά. Γιατί; Για να ζήσω τη ζωή μου επιτέλους όπως θέλω κι όπως μπορώ.
Πετούσα με το αεροπλάνο από τη Φρανκφούρτη στην Αθήνα και σκεφτόμουν τα χρώματα των χωρών έτσι όπως έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μου. Γαλάζια είναι η Ελλάδα με τις αμέτρητες ακρογιαλιές που όταν την ξαναντίκρυσα από ψηλά βούρκωσα. Σκούρο πράσινο είναι η Γερμανία, η Ιταλία έχει το χρώμα της ώχρας, η Αλάσκα το χρώμα του πάγου και το Μεξικό είναι πολύχρωμο. Η Ελλάδα πάντως είναι γαλάζια. Και μικρή. Σαν στρουμφάκι. Σαν τον Μελένιο που κοιτάζεται όλη την ώρα στον καθρέφτη αυτάρεσκος και σαν τον Γκρινιάρη που γκρινιάζει με το παραμικρό.
Προσπαθώ ακόμα να εντοπίσω τους ακριβείς λόγους που με οδήγησαν στο να πω το ναι στην μεγάλη μεξικάνικη πρόκληση. Η περιπέτεια; Το άγνωστο; Είμαι καλλιτέχνης – γράφω, σκηνοθετώ, παίζω, όπου και να βρεθώ εντοπίζω γρήγορα τον δρόμο μου. Να γίνω καλύτερη στη δουλειά μου; Να ψάξω ευκαιρίες σε μία αναπτυσσόμενη χώρα που έχει χώρο για κάθε είδους καλλιτέχνη; Ο σύζυγος δέχτηκε μια πρόταση να έρθει εδώ με τη δουλειά του και αφού το συζητήσαμε είδαμε ότι τα οφέλη ήταν περισσότερα από τα αρνητικά. Αλλά νομίζω ότι και οι δύο πήραμε την απόφαση όχι βάσει της ζυγαριάς, αλλά με βάση το έντσικτο.
Να' μαι λοιπόν σε μια χώρα πανέμορφη, πολύχρωμη, αναπτυσσόμενη, με πολλές ευκαιρίες και απροσμέτρητο... χάος. Ναι, είναι χαοτική. Προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο με δυο βαλίτσες 50 κιλών και δύο χειραποσκευές, η μία πιο βαριά από την άλλη και δεν με άφησαν να κουβαλήσω το καρότσι έξω από τον χώρο των αφίξεων. Και πώς θα μεταφέρω τόσα πράγματα έξω στον δρόμο που με περιμένει ο σύζυγος με τον οδηγό uber; "Με τα χέρια" μού γνέφει ο ηλικιωμένος υπάλληλος με ένα πλατύ χαμόγελο. Πώς να του θυμώσω; Έτσι είναι οι κανόνες. Γιατί; Τον ρωτάω. Λάθος ερώτηση. Το “γιατί” είναι πάντα η λάθος ερώτηση σε τέτοιες περιπτώσεις. Γιατί έτσι. Γι' αυτό.
Δύο ώρες χρειάστηκε ο άντρας μου να καλύψει μία απόσταση 18 χιλιομέτρων προς το αεροδρόμιο λόγω κίνησης. Λιγότερο από μισή ώρα χρειάστηκε για την ίδια απόσταση στην επιστροφή.
"Tα τελευταία 4 χρόνια έχω αλλάξει 5 χώρες με 5 διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες."
Μου θυμίζει την Αθήνα η πόλη του Μεξικού. Ήταν η πρώτη μου σκέψη. Δεν είναι όμορφη σαν τη Ρώμη. Αλλά έχει πολλές όμορφες γωνιές, περιοχές, γειτονιές και η ζωή είναι έξω στους δρόμους. Δεν βαριέσαι ποτέ. Φιλόξενοι άνθρωποι, ανοιχτοί, ζεστοί, χαμογελαστοί με τους ξένους, καλό φαγητό, αλκοόλ, εστιατόρια όλων των ειδών, street food, μουσεία, χώροι πολιτισμού, αρχαία πολλά, καλλιτέχνες, δεν της λείπει τίποτα. Δεν βαριέσαι ποτέ.
Για να δούμε λοιπόν τι μας επιφυλλάσσει μια χώρα με τόσες αντιθέσεις και τόσες αντιφάσεις, τόσο μακριά από την Ευρώπη, αλλά και τόσο κοντά στη μεσογειακή κουλτούρα και στο ελληνικό ταπεραμέντο. Μπορεί να σας κρατάω ενήμερους, μπορεί και όχι.
Καλή αρχή στο Μεξικό και καλή συνέχεια στο συναρπαστικό ταξίδι, Γλύκα! Σε ζηλεύω!! Keep us posted on your amazing life ! Χαιρετισμούς από Κρήτη.
Welcome to the continent! If you guys are tired of Mexico, come and visit us in Minneapolis!