Χθες είδα για πρώτη φορά live τους Iron Maiden μαζί με άλλα 55.999 άτομα στο Palacio De Los Deportes στην πόλη του Μεξικού.
Ήμασταν 66.000 άτομα!
Κλείσαμε εισιτήρια από τον Δεκέμβρη (!) όπου δύο συναυλίες ήταν ήδη sold-out κι εμείς βρήκαμε εισιτήρια για την τρίτη που είχε μόλις ξεκινήσει προπώληση. Σε λίγες μέρες ήταν κι αυτή sold out. Που μας κάνουν 188.000 άτομα - τόσα παρακολούθησαν τους Iron Maiden σε τρεις μόλις μέρες.
Και πήγα με κόσμο που είχε παρακολουθήσει και άλλες συναυλίες τους σε Γερμανία και Ρώμη. Μου είπαν ότι το κοινό εδώ τους άφησε με το στόμα ανοιχτό... Απίστευτη ενέργεια! Τραγουδούσε και χοροπηδούσε όλο το στάδιο, εκσφενδόνιζαν νερό και μπύρες, οι φανς έκαναν το δικό τους σόου με τον φακό από τα κινητά τους και με κύμα από τις κερκίδες - ένα υπερθέαμα εντός κι εκτός σκηνής.
Είναι συγκρότημα από το 1975 που ακόμα ζει και βασιλεύει. Και μετά από αυτό που είδα χθες μπορώ να καταλάβω το γιατί. Οι τύποι είναι απίστευτοι! Κάθε τραγούδι έχει το δικό του σκηνικό, ο Ντίκινσον ο τραγουδιστής αλλάζει συνέχεια κουστούμια, εμφάνισαν επί σκηνής ένα αεροπλάνο στην έναρξη, τον Ίκαρο (φανταστική κατασκευή), τον Έντι (τη μασκότ τους), φωτιές, χαμός! Δύσκολο να μην εντυπωσιαστεί κανείς. Είναι και αυτό μια μορφή τέχνης.
Τώρα νομίζω ότι ήρθε η ώρα να δω (και να κάνω) λίγο θέατρο.
Μέσα σε έναν κυκεώνα από γραφειοκρατικά θέματα, καινούρια γλώσσα, μετακόμιση στην άλλη μεριά του πλανήτη, το Κι Όμως... Κινείται! στην Αθήνα που έχει πολλά οργανωτικά κλπ. κλπ. η τέχνη για μένα είναι πάντα το πιο όμορφο καταφύγιο. Είτε να τη θαυμάζω σε άλλους είτε να προσπαθώ να τη δημιουργήσω. #BePartOfTheLegacy
Kommentare