-page-001.jpg)
Σήμερα που γράφω το κείμενο, στις 2 Φεβρουαρίου, γιορτάζουν οι Μεξικάνοι την Día de la Candelaria, στα αγγλικά Candlemas και στα ελληνικά την Υπαπαντή. Είναι μεγάλη θρησκευτική γιορτή, γιορτάζεται παντού στον κόσμο, όπου υπάρχουν χριστιανοί, γιορτάζεται κι εδώ με διάφορα ήθη κι έθιμα, σε ανάμνηση της έλευσης του μωρού Χριστού από τους γονείς του στον Ναό των Ιεροσολύμων 40 μέρες μετά τη γέννησή του.
Στις 6 Ιανουαρίου λοιπόν, την ημέρα των Φώτων, είδα παντού να πωλείται μία στρογγυλή πολύχρωμη πίτα με μια τρύπα στη μέση σε διάφορα μεγέθη. Είπα να την αγοράσω για να τη δοκιμάσω και ρώτησα φυσικά περί τίνος πρόκειται. Μου είπαν ότι λέγεται Rosca de Reyes (το δαχτυλίδι του βασιλιά) ή Pan de Reyes (το ψωμί του βασιλιά) και είναι το παραδοσιακό γλυκό των Θεοφανείων, για να γιορτάσουν τους τρεις Μάγους με τα δώρα. Εκείνη τη μέρα λοιπόν, ήρθαν μερικοί φίλοι για φαγητό και είπα να κόψω το δαχτυλίδι του βασιλιά -αφού εδώ δεν έχουν τη βασιλόπιτα- για να ακολουθήσω το ελληνικό έθιμο. Έκρυψα μάλιστα κι ένα φλουρί τρομάρα μου, αλλά όταν τους εξήγησα τι ήθελα να κάνω και πώς έχει το ελληνικό έθιμο, οι Μεξικανοί φίλοι μού είπαν ότι το δαχτυλίδι του βασιλιά κρύβει ούτως ή άλλως μία Kinder έκπληξη. Για την ακρίβεια, κρύβει ένα μωρό που συμβολίζει το μωρό Χριστούλι που έκρυψαν οι γονείς από τον Ηρώδη και τη γλίτωσε από τη σφαγή των νηπίων.
Όποιος το βρει έχει μεγάλη τύχη (όπως και με τη δική μας βασιλόπιτα), αλλά πρέπει στις 2 Φεβρουαρίου να προσφέρει Tamales σε όλους όσοι παρευρίσκονταν στο τραπέζι της 6ης Ιανουαρίου. Δύο μωρά είχε κρυμμένα και το φλουρί, όλα τα βρήκα εγώ, δεν ξέρω πώς, ορκίζομαι πως δεν ήταν τίποτα στημένο. Σε πρώτη φάση να πω ότι δεν ακολουθώ ποτέ κατά γράμμα τα ήθη και τα έθιμα και σε δεύτερη φάση να πω ότι προσέφερα Ταμάλες μόνο στον εαυτό μου και στον σύζυγο. Τώρα, τι είναι οι Ταμάλες; Μια ωραία λιχουδιά αλμυρή ή γλυκιά που την βράζουν μέσα σε φύλλα μπανάνας ή καλαμποκιού. Είναι ψωμάκι από καλαμπόκι με γέμιση από κόκκινη ή πράσινη σάλτσα ή φασόλια με κασέρι και κοτόπουλο. Βρήκαμε τυχαία ένα μαγαζί κοντά στο σπίτι που είχε μια τεράστια ουρά και αποφασίσαμε ότι αξίζει τον κόπο να περιμένουμε ώστε να πάρουμε μία ακόμα γεύση από ένα μεξικάνικο έθιμο. Νόστιμες ήταν. Τις ξανατρώω άνετα.
Comments