Η λέξη “μισώ” είναι υπερβολική, δεν περιγράφει σε καμία περίπτωση το συναίσθημά μου για την πολυαγαπημένη μου αυτή πολύχρωμη, πολυποίκιλη χώρα, αλλά είμαι φαν της εφηβικής ταινίας “10 πράγματα που μισώ σε σένα” και είπα να γράψω τα 10 πράγματα που μισώ στην πόλη του Μεξικού (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά).

1. Δεν έχει και πολλά φανάρια για τους πεζούς. Μάλιστα, αυτό που διαβάσατε. Σε μια πόλη περίπου 25 εκατομμυρίων κατοίκων τα φανάρια για τους πεζούς δεν συνηθίζονται. Είναι σπάνια. Πώς διασχίζεις τον δρόμο; Περιμένεις να σταματήσουν τα διερχόμενα αυτοκίνητα στα φανάρια των οχημάτων – τέτοια έχει παντού. Εγώ προσωπικά κάνω τον σταυρό μου, προσευχές και δεήσεις σε όλους τους θεούς του κόσμου και ξεκινάω. Όσες φορές πήγα με το πάσο μου, πήγαν να με πατήσουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις κάνω κάτι που δεν θα έκανα ποτέ στην Ελλάδα και το ευχαριστιέμαι. Κοιτάω τον οδηγό στα μάτια και του λέω αργά και καθαρά σε άπταιστα ελληνικά: “Είσαι μαλάκας!”

2. Πρόσφατα με ενημέρωσαν ότι το δίπλωμα οδήγησης το παίρνεις με 40 ευρώ πάνω-κάτω και μερικές φωτογραφίες ταυτότητας. Δεν δίνεις εξετάσεις, δεν κάνεις μαθήματα. Μπαίνεις απλά στο αυτοκίνητο και βγαίνεις στον δρόμο. Φόβος και παράνοια στο Μέξικο Σίτυ. Και απίστευτο κυκλοφοριακό χάος. Νιώθω συνέχεια ευγνώμων που είμαι ακόμα ζωντανή.

3. Αν κλείσεις ραντεβού με Μεξικανό, φρόντισε να του πεις δύο ώρες νωρίτερα από το καθιερωμένο ραντεβού ή πήγαινε δύο ώρες αργότερα. Έκανα πρόσφατα τα γενέθλιά μου. Οι Γερμανοί ήρθαν στην ώρα τους, οι Μεξικανοί ήρθαν με δύο ώρες καθυστέρηση ή δεν ήρθαν καθόλου και οι Έλληνες έκαναν την πιο θεαματική εμφάνιση. Στερεότυπα ξε-στερεότυπα, βάσει της κοινωνιολογικής μου παρατήρησης, έτσι έχουν τα πράγματα. Οι Μεξικανοί/ές πάντα με στήνουν.

4. Δεν μπορείς να πιεις νερό από τη βρύση. Αγοράζω εμφιαλωμένα συνεχώς. Στην αρχή μαγείρευα και με εμφιαλωμένο νερό μέχρι να συνηθίσει το στομάχι μου τα μεξικάνικα βακτήρια. Πλέον μαγειρεύω με νερό της βρύσης, αλλά το αφήνω πρώτα να βράσει για 10 λεπτά τουλάχιστον.

5. Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός στα μαγαζιά που ψωνίζεις και κάνεις παραγγελία για παράδοση στο σπίτι. Μπορεί να σου πουν η παράδοση θα γίνει σε 10 μέρες και οι 10 μέρες να γίνουν 30 χωρίς καμία αιτιολογία. Το έζησα στο μεδούλι μου με την Οδύσσεια της κουρτίνας πριν από κάνα μήνα στην Parisina όπου μου συνέστησαν να φτιάξω τις κουρτίνες μου. Μου είπαν μία εβδομάδα, η εβδομάδα έγινε 20 μέρες, όταν πήγα να δω τι γίνεται, μου είπαν ότι τις έχασαν, μετά ξαφνικά τις ξαναβρήκαν για να τις ξαναχάσουν και αφού πήγα και ήρθα 5-6 φορές με άπειρα τηλεφωνήματα στο ενδιάμεσο όπου ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του, επιτέλους τις παρέδωσαν. Εννοείται πως δεν ήταν αυτό που παρήγγειλα.

6. Δεν έχει κάδους για τα σκουπίδια. Ούτε για τα σπίτια ούτε για τους πεζούς. Αν αγοράσεις κάτι να φας στον δρόμο κουβαλάς το σκουπίδι σου μέχρι το σπίτι. Εδώ γράφω περισσότερα για το θέμα. Όταν ρώτησα έναν Μεξικανό δημοσιογράφο γιατί συμβαίνει αυτό μου είπε ότι τους κλέβουν.

7. Υπάρχει διαβάθμιση και κατηγοριοποίηση των ανθρώπων ανάλογα με το χρώμα του δέρματος... Όσο πιο λευκός είσαι τόσο πιο ψηλά βρίσκεσαι σε αυτή την ανόητη κλίμακα. Το βλέπεις και στον δρόμο. Ζητιάνοι, πωλητές του δρόμου, καλλιτέχνες του δρόμου, όσες/όσοι κερδίζουν το ψωμί τους στον δρόμο έχουν κατά βάση σκουρόχρωμη επιδερμίδα. Και αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι. Τους δίνεται άραγε ποτέ η ευκαιρία να ανελιχθούν κοινωνικά;

8. Τις μουτσάτσες. Για να μην παρεξηγηθώ. Τις μουτσάτσες τις λατρεύω, το αξιακό σύστημα που τις περικλείει δεν αντέχω. Τι είναι η μουτσάτσα; Γράφω περισσότερα για το θέμα εδώ. Εν ολίγοις, είναι γυναίκες που καθαρίζουν, προσέχουν, φροντίζουν το σπίτι. Κάθε σπίτι έχει τη μουτσάτσα του. Και υπάρχουν πολλά σπίτια που έχουν τη μουτσάτσα 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα. Σε όλα τα σπίτια λοιπόν θα βρεις κι ένα ξεχωριστό δωμάτιο που προορίζεται αποκλειστικά για τη μουτσάτσα. Κάτι κλουβιά που ούτε ο γάτος μου δεν θέλω να μπαίνει εκεί μέσα. Κι όμως, μένουν άνθρωποι. Και τι χρώματος είναι όλες τους; Σκούρο καφέ. Δείτε το Roma του Κουαρόν για να καταλάβετε περισσότερα για τις μουτσάτσες.

9. Τις παγίδες στον δρόμο. Πρέπει να προσέχεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι, αν δεν θέλεις να ξαπλωθείς κατά μεσής του δρόμου. Έχει παντού λακούβες και ανωμαλίες στο έδαφος.

10. Τη διαφθορά σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, την ατιμωρησία, τα καρτέλ των ναρκωτικών και την κουλτούρα του μάτσο άντρα που θεωρεί τη γυναίκα πλάσμα ενός κατώτερου Θεού. Το βλέπεις και στην Ελλάδα που είναι η τελευταία χώρα σε έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2019 σε θέματα ισότητας των δύο φύλων. Πρόσφατα μάλιστα, άκουσα ότι εταιρεία έπαψε να φέρνει συνεργείο καθαρισμού στα γραφεία της, γιατί προσέλαβε δύο γυναίκες υπαλλήλους και ως γυναίκες όφειλαν να καθαρίζουν. Όχι στο Μεξικό. Στην Ελλάδα το περιστατικό. Πάλι καλά, η μία παραιτήθηκε.

Κατά τα άλλα, οι άνθρωποι του Μεξικού είναι σε γενικές γραμμές φιλικότατοι, ευγενέστατοι, φιλόξενοι, ανοιχτοί, αλέγροι, εξυπηρετικοί, χαμογελούν στον δρόμο, σου λένε καλημέρα/καλησπέρα, πού τα βρίσκεις αυτά σε μια τόσο μεγάλη πόλη; Μου αρέσει πολύ η ζωή εδώ και δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω όταν έρθει η στιγμή να την αποχωριστώ.